“Kwaliteitswet kan golf aansprakelijkheidsklachten veroorzaken”

De kwaliteitswet van 22 april 2019 zou vanaf 1 juli 2021 in werking treden, al menen experts dat die datum nog zou kunnen schuiven. Feit is dat hij een enorme impact kan hebben voor (ziekenhuis)artsen en verpleegkundigen.

“Denk bijvoorbeeld aan de bekwaamheidsverplichting die deze wet oplegt”, analyseert Nils Broeckx (Dewallens en Partners) op het themawebinar van 26 maart jongstleden over ‘Aansprakelijkheid medische beroepsbeoefenaars en zorginstellingen.

Een diploma om bepaalde medische handelingen uit te voeren zal dan niet meer volstaan: je moet echt je bekwaamheid onderhouden en dat ook aantonen. “Dat is van groot belang voor subspecialisatiesspan” , licht meester Broeck toe. “Als je denkt dat je onbekwaam bent voor bepaalde tussenkomsten, moet je desgevallend een tussenkomst weigeren en doorverwijzenspan zegt hij”

De kwaliteitswet verplicht de zorgverleners ook om steeds te werken in een gepaste omkadering, zowel organisatorisch als hygiënisch bijvoorbeeld. Zo kan de wet worden aangewend om professionals die niet strikt binnen die uitgezette lijnen lopen, te gaan viseren.

Tot op vandaag zagen de provinciale geneeskundige commissies daarop toe, maar via de kwaliteitswet zal de Toezichtscommissie die werkwijze controleren. Met soms drastische gevolgen zoals “een visum intrekken of een verbeterplan opleggen wanneer iets als niet koosjer wordt beoordeeld. Een schending van de kwaliteitswet staat dan immers automatisch gelijk aan een fout omdat de zorgvuldigheidsnorm wordt geschonden.”

Niet dat de Toezichtscommissie een schadevergoeding zal opleggen, daarvoor is ze niet bevoegd. Wel zal ze, bemand door professionals, normerend zijn. De link met een mogelijke schadevergoeding is in die zin niet ver weg omdat de commissie ook de patiënt op de hoogte houdt van het verloop van een dossier. Die patiënt kan dan worden aangemoedigd om naar de rechtbank te stappen. “Zo wordt een nieuwe golf van aansprakelijkheidsklachten mogelijk”, waarschuwt Nils Broeckx. “Weliswaar wordt de inwerkingtreding van de wet vooropgesteld op 1 juli, maar in werkelijkheid loopt het zo’n vaart wellicht nog niet”, meent hij, “omdat de wet pas kan functioneren na publicatie van enkele verplichte koninklijke besluiten.”

Het neemt niet weg dat er ook nu al een basis bestaat waarop men bij klachten kan terugvallen, zoals de zorgvuldigheidsnormen, de wet uitoefening geneeskunst (WUG) en de wet patiëntenrechten.

De zorginstellingen worden hier niet meteen (rechtstreeks) geviseerd, dat niet. De algemene zorgvuldigheidsnorm brengt nuances en oplossingen. Desalniettemin mag het ziekenhuis hier niet te licht overheen stappen. Nils Broeckx verwijst naar artikel 16 van de ziekenhuiswet. Dat zegt dat het ziekenhuis de finale verantwoordelijkheid draagt voor een ziekenhuisactiviteit. Daaruit volgt dat het artsen moet tewerkstellen die bekwaam zijn, en dus controleert of artsen hun portfolio bijhouden. Verder komen in artikel 30 van dezelfde wet enkele patiëntenrechten samen waar het gaat over bekwaamheid en continuïteit in het patiëntendossier. Tot slot zijn ziekenhuizen onderworpen aan specifieke erkenningsnormen en omkadering.

Dit is een mededeling van de laboratoria MSD.
Dit nummer werd mogelijk gemaakt dankzij de steun van MSD. De inhoud ervan weerspiegelt de opinie van de auteurs en niet noodzakelijk deze van MSD.